31 January 2008

Portfolio


about me ส่วนนี้นี่สุดๆเลย show off เต็มที่เลย ประสบการณ์ขนาดนี้นี่ไม่ธรรมดาเลย


my source book ส่วนนี้ยังนึกอยู่ว่าจะมีใครอ่านออกหรือเปล่า ว่ามันมีฟังชั่นอย่างไร แต่เอาเถอะไม่เสียเปล่าแน่

my exhibition แจ๋วจริงๆ หวนนึกถึงตอนที่ พ่อพยายามให้เมืองไปขออาจารย์ แล้วเมืองยังรู้สึกถ่อมตัวว่า มันจะเป็นไปได้ไง งานก็ไม่ได้ดีเด่ อะไร มาวันนี้ก็ต้องบอกว่า โคตรคุ้ม และคุ้มมากสำหรับภาพที่ถ่ายมาทุกๆระยะ ...บางทีเชื่อผู้ใหญ่ไว้บ้าง ก็ดีเหมือนกันนะ

งานพวกนี้ โชคดีนะที่เราถ่ายเก็บๆไว้ ดูดีมากเลยเมื่อมาอยู่รวมๆกัน

my works ภาพผลงานจำนวนมากเรียกว่าครบเลยก็ได้

นี่เป็นรูปหน้าปกนอกและปกใน

คงไม่มากเกินไปที่จะพูดถึงพอร์ตเล่มนี้กันอีกครัง (เล่มนี้เป็นเล่มที่ส่งถาปัต บางมด เขาไม่ได้เก็บไว้ ส่วนเล่มที่ส่งจุฬา อยู่ในระหว่างการพิจารณา แต่พ่อคาดว่าเขาจะไม่คืนหรอก) ระหว่างการรอผลการเรียกสัมภาษณ์ ทุกๆครั้งที่แม่ดู แม่ก็จะบอกว่า “คุ้มจริงๆนะ ที่ได้ไปอิตาลี” ใช่คุ้มมาก สำหรับฝีมือ และคุ้มมากที่เรารู้จักเก็บเรื่องราวต่างๆด้วยภาพ เพราะเหตุการณ์ล่วงเลยแล้ว ไม่อาจเรียกกลับมาถ่ายใหม่ได้ คุ้มมากสำหรับกล้องดิจิตอล อยากให้เมืองเก็บความดีนี้เป็นบทเรียนต่อไปด้วยนะ

พบกันใหม่ (อีกแล้ว)

ชายหาดชะอำ / ม.ค.๕๑
เริ่มจากความว่างเปล่าของชายหาดชะอำนี่เลย เราพายายไปคอนโดด้วยกัน ไปเสาร์กลับอาทิตย์ ง่ายๆนี่แหละ เช้าวันที่27มค51 พ่อแม่ลงมาเดินชายหาดกัน คลื่นแรง แถมมีลมหนาวนิดๆด้วย เราคุยกันถึงเรื่องลูกทั้งสองคน ว่านี่เป็นช่วงเวลาแห่งการรอคอยจริงๆ เมืองต้องรอผลว่าจะเรียกสัมภาษณ์หรือไม่ในวันที่ 11กพ ถ้าได้ก็ไปสัมภาษณ์ วันที่ 17กพ. แล้วก็รอประกาศผล วันที่ 27 กพ. ในใจเราลึกๆก็เชื่อมั่น100% แต่พูดกับใครไม่ได้ นอกจากเรากันเอง ใครจะไปนึกนะ เมื่อ4 ปีที่แล้วเมฆสอบได้คะแนนสูงสุดในวิชาปฏิบัติ วันนี้เมืองก็ได้คะแนนสูงสุดเช่นกัน ...รออีกนิด แม่ก็จะได้คุยให้ใครต่อใครฟังแล้วนะแม่
กลับมาอีกครั้ง โดยที่ไม่มีใครขอ แต่พ่อรู้สึกว่าเป็นสิ่งที่น่าจะทำต่อเท่านั้นเอง มันเป็นเหมือนการบันทึกไดอารี่มั้ง(ที่พ่อก็ไม่ค่อยจะมีนิสัยเท่าไร) เพียงแต่ว่าพ่อก็ต้องค่อยๆสร้างนิสัยที่จะมาอัพเดทหน่อย ส่วนลูกๆไม่ได้บังคับครับ ตามสะดวก แต่ถ้าถามว่าพ่อแม่อยากอ่านบล็อกของลูกๆมั้ยก็ต้องตอบว่า “ชอบมาก” นึกถึงกับตอนที่เมืองอยู่อิตาลี เมฆอยู่สิงค์โปร์ พ่อแม่อยู่เมืองไทย แต่เราก็ไม่รู้สึกไกลกันเลย เรายังอัพเดทกัน ลูกก็รู้ว่าพ่อแม่ไปไหนมาบ้าง พ่อแม่ก็รู้ว่าลูกทำอะไรกันอยู่ อย่างน้อยเราก็ตามความคิดกันได้ตลอด ขอบคุณ “บล็อก”