MITI Back to Pittsburgh 7Jan2011

เมฆเดินทางกลับไปอเมริกาอีกครั้ง ในขณะที่วันนี้เริ่มอาการเป็นไข้แล้ว ทราบว่าเป็นหนักขึ้นมากระหว่างการเดินทางด้วย เลยยิ่งเป็นการเดินทางไกลที่แสนทรมานไปด้วย

เลือดออกในตาคุณยาย 4Jan2011

เช้าวันที่ ๔ คุณยายไปหาหมอตาเพราะนัยตาพร่ามัว หมอวินิจฉัยแล้วว่าเพราะเลือดออกในลูกตา ซึ่งถ้าห้ามเลือดไม่ได้ก็มีผลให้ตาบอด แต่เพราะคุณยายจำเป็นต้องทานยาละลายลิ่มเลือดซึ่งจะทำให้เลือดไม่แข็งตัว นี่คือปัญหาใหญ่ คุณยายไปหาหลายหมอ แต่ในที่สุดก็จำเป็นต้องยิงเลเซอร์เพื่อหยุดเลือด ในภาพนี้คือวันที่14ม.ค. ต้องไปฉีดยาอีกเข็ม(ที่รพ.วิชัยยุทธ)ก่อนเข้าทำเลเซอร์ในวันรุ่งขึ้น แต่ปาฏิหารก็มีจริง ก่อนที่จะทำเลเซอร์หมอก็พบว่าเลือดหยุดแล้ว ซ้ำตาก็ยังไม่บอดด้วย (แต่เห็นไม่100%แล้ว) ซึ่งก็เป็นข่าวดีมาก

พาอากงไปชะอำ 15Dec2010

มาทานอาหารทะเลกันที่ครัวแสวงใกล้ๆคอนโด วันธรรมดาไม่ค่อยมีคนนัก

พ่อ แม่ หยี่แปะ ป้าตุ่ม และพี่มาย พาอากงไปพักผ่อนที่ชะอำ คอนโดเรา เพราะอากงเป็นคนชอบทะเล แต่เป็นคนกลัวความสูง เพราะงั้นเมื่อขึ้นไปบนห้องจึงไม่สู้จะประทับใจนัก เพราะมันสูง

ตักบาตร และเททองหล่อพระ 17Jan 2011

เช้าวันนี้คุณยายชวนออกไปตักบาตรและเททองหล่อพระ ที่สวนแสงธรรม

แม้จะเป็นพิธีกรรมที่พ่อ(คนเดียว)เห็นต่างออกไป แต่ไม่เป็นไร มาร่วมด้วยกันได้

หลวงพระบาง 12-14 NOV 2010

ภาพนี้เป็นภาพหน้าปก จัดองค์ประกอบตามสูตรของพ่อ ซึ่งก็ได้ผลดีนะ

แม่ และเพื่อนๆมาแตร์ ไปเที่ยวหลวงพระบาง ตามประสาเพื่อน โดยไม่มีสามีไปด้วยเลย งานนี้ก็เลยมันเป็นพิเศษ กลับมานานแล้วแม่ก็อยากให้พ่อทำอัลบั้มรูปให้ ซึ่งก็ไม่ขัดข้อง ไม่ใช่เพราะอยากทำ ไม่ใช่เพราะแม่ขอนะ แต่เพราะเรารู้ว่าเมื่อทุกคนเห็นอัลบั้มที่อัดเป็นกระดาษออกมาแล้วทุกคนจะชอบ และมีความสุขที่ได้ดูมัน เราก็พอใจแล้วที่ได้ทำให้คนอื่นมีความสุขได้จากความสามารถของเรา เพราะสมัยนี้ทุกๆคนก็ดูรูปจากหน้าจอเท่านั้น ซึ่งให้ความรู้สึกแตกต่างกันมาก

Honda Jazz 7Jan2011

คราวนี้ก็ลองมาดูว่าสองคันนี้เป็นพี่น้องกันได้มั้ย

หลังจากดูรถกันหลานรุ่น ทั้งเก่และใหม่ ยังไม่ทันตัดสินใจเลย ก็มีคนเสนอขายรถ Jazzให้ ในราคาที่เร้าใจพอสมควร เพราะเขาไม่สามารถผ่อนต่อแล้ว รถใช้แค่11 สภาพก็ดีมาก

สวนผึ้ง 27-28 Dec2010

การกลับกรุงเทพครั้งนี้ของเมฆ แทบไม่มีเวลาเป็นของตนเองนัก การไปสวนผึ้งก็เป็นหนึ่งในกิจกรรมกตัญญููที่เราต้องพาคุณตาคุณยายไปเที่ยวกันที่สวนผึ้ง จ.ราชบุรี ซึ่งผลก็ดีมากสำหรับทุกคน

ใบขับขี่แรกของเมือง 23dec2010

และแล้วเมืองก็ทำใบขับขี่รถยนต์สำเร็จ ต่อไปก็ดูรถเหมาะๆซักคัน

ภูเก็ต 24-26 Dec2010

เพราะต้องไปเยี่ยมครูเมฆ (Mr.Hegger) ที่มาจากสิงคโปร์ เราจึงไปพบกับเขาที่ภูเก็ต โดยไปพักที่อพาร์ตเมนท์ของน้าอู๋ ซึ่งสบายพอที่เราจะอยู่ด้วยกันเฉยๆได้ เพียงแค่นี้ก็มีค่าสำหรับเราแล้วล่ะ

yahoo & google

เนื่องจากเห็บหมัดเยอะมากในช่วงนี้ ทั้งในตัวน้องหมา และทุกพื้นที่ในบ้าน ล่าสุดขึ้นไปถึงห้องยายแล้ว เราจึงหาผู้มากำจัดอย่างเร่งด่วน ก็มาเจอบริษัทหนึ่งที่เขาว่าเป็นสมุนไพร ใช้ได้ทั้งพื้นที่และตัวสุนัข ไม่ได้ฆ่าเห็บหมัด แต่เป็นการไม่ให้มันสามารถวางไข่ได้ มันก็จะตายไปตามอายุของมัน (28วัน) จะจริงหรือมั่วนิ่มขี้คุยก็ไม่อาจทราบได้ แต่พ่อขอลอง เพราะเรากำลังเดิมพันกับสุขภาพของคนในบ้านทุกคนด้วย จะได้ผลก็ดี ถ้าไม่ได้ก็เสียค่าโง่ไป 4,000 บาท ขณะนี้กำลังรอผลพิสูจน์อยู่ครับ

วันหนึ่งเรามาคิดว่า เราได้ดูแลหมาทั้งสองนี้ดีพอหรือยัง เห็บหมัดก็เต็มไปหมด ไม่ต้องพูดถึงเล่นกับมันหรอก ทักทายยังไม่ค่อยทำเลย จึงคิดว่าจะาผู้อุปการะใหม่ให้มันดีมั้ย พ่อก็มาถ่ายรูปเพื่อจะลงประกาศในเนท แต่พอมาถ่ายรูปเราก็เห็นแววตามัน แม่ก็มาทักอีกว่า “มันก็อยู่กับเรามาแต่เล็กแล้วนะ ยังไงก็อยู่ด้วยกันต่อไปเถอะ” ประกาศนั้นจึงยกเลิกไป

กลับมาใหม่

ในขณะที่ทำรูปนั้นรู้สึกไม่ดีขึ้นมาเรื่องหนึ่งคือ เที่ยวนี้พ่อไม่ได้ถ่ายรูปเมฆเลยซักรูปเดียว ขออภัยด้วยต่อความละเลยที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นนี้

พอมาถึงรูปตัวเองก็ต้องตั้งกล้องถ่ายเอง ไม่รู้จะให้ถ่ายให้

รูปดีๆหลายรูปเป็นฝีมือเมือง และหลายๆรูปก็มาจากกล้องsony ใส่เลนส์ nikor 55mm 1.4 จึงให้ผลดีมากเมื่อถ่าย portrait (แม้จะยังไม่คุ้นกับการปรับโฟกัสด้วยมือ) ให้ผลต่างกับเลนส์ปกติของกล้องดิจิตอลทั่วไปที่คมชัดไปหมด สวยไปอีกแบบ

แต่เช้าก่อนที่ใครๆจะออกมา แม่ก็จะเป็นนางแบบนำร่องไปก่อน สำหรับการหามุมและแสง เมื่อได้ผลดีแล้วจึงพาคนอื่นๆมาถ่ายกัน ทุกๆคนต้องถ่ายในมุมเดียวกันคือเมื่อผลออกมาถ้าดีก็ดีเหมือนๆกัน ถ้าไม่ดีก็ไม่ดีเหมือนกัน ยุติธรรมดี

เหล่านี้เป็นภาพบางสวนของบ้านเรา เมืองคงจะได้เห็นแล้วจากอัลบั้ม จึงขึ้นมาให้เมฆดู

ทุกครั้งที่เราให้ของขวัญกับใคร เราเชื่อเสมอว่าของสิ่งนั้นดีที่สุดเสมอ ถึงวันนี้เขาจะไม่เห็นค่า วันหนึ่งเขาจะเห็น ถึงไม่เห็นเลยก็ตาม เราก็ยังรู้สึกดีอยู่ดี ที่ได้ทำสิ่งที่ดีนั้น ดังเช่นอัลบั้มนี้ รูปรับปริญญา ฯลฯ

เมื่อวันเสาร์ที่22 ม.ค.ที่ผ่านมา คุณแม่ปันปันเชิญกรุ๊ปที่ไปเที่ยวด้วยกันไปเี่ยมบ้านพร้อมอาหารเย็น พ่อก็เตรียมอัลบั้มรูปขนาด A4 ไปให้คนละเล่ม ภายในเล่มก็จะมีรูปหมู่ รูปสถานที่ ที่เป็นกลางๆเหมือนกันหมดทุกบ้าน แล้วก็มีรูปเดี่ยว รูปครอบครัวแยกไปคนละเล่มด้วย ซึ่งทุกคนที่ได้รับก็ดูมีความสุขดีทุกคน

กลับจากทริปปีใหม่ที่สวนชัชนารถแล้ว พ่อก็เริ่มทำอัลบั้มรูป เตรียมขยายรูป จนเป็นที่หมั่นไส้ของแม่ หรือเมืองว่าเรื่องทำอัลบั้มนี่พ่อจะชอบมาก ทำได้อย่างเอาจริงเอาจังทุกเวล่ำเวลาเชียว ก็อาจจะจริงนะ

แต่ไม่ใช่เพราะอยากทำหรอกนะ เพราะเรารู้ว่าเราสามารถทำให้คนมี “ความสุข”ได้เมื่อเห็นภาพถ่ายของเขาเป็นใบๆ เหมือนๆกับที่เราได้ดูอัลบั้มของบ้านเรานั่นแหละ เราเชื่อว่าเรามีความสารถที่คนอื่นมีไม่เหมือนเรา คือการถ่ายภาพ การเลือกมุม การเล่าเรื่อง แล้วเมื่อเราตั้งใจถ่ายภาพไปแล้วทำไมไม่ทำต่อจนจบเล่า แม้กระบวนการนี้จะใช้เวลาและพลังงานค่อนข้างมาก แต่ก็คุ้มค่าเมื่อผู้รับเห็นคุณค่าของมัน เห็นคุณค่าของเรา เราสื่อกันกกันด้วยศิลปะภาพถ่ายได้ แม้จะมีเพียงคำ “ขอบคุณ”ก็ตาม

นอกจะเล่มอัลบั้มเราก็ทำกรอบรูปพร้อมรูปภาพของครอบครัวไปให้คนละอันด้วย

กรอบรูปเลือกเป็นของ MUJI เพราะมีขนาดแปลกตา ทันสมัยดี โดยเฉพาะPackage นี่ภูมิใจเสนอนะ เพราะพ่อทำเอง เมืองยังชมเลยว่าสวยดี