26 April 2009

korea


มุมสวยๆ จะขาดอยู่ก็แต่เมฆอีกคนเท่านั้น ก็จะครบ

เมืองก็มีรูปกับดอกไม้เหมือนกัน

korea

บนถนนคนเดินคล้ายๆกับเชียงใหม่ มีของดีไซน์พอสมควร แต่งวดนี้ พวกเราแทบไม่มีใครซื้ออะไรกันเลย


รูปหมู่ แต่ไม่ครบเพราะบางส่วนเดินล่วงหน้าไปก่อน แต่ก้วนข้างหลังนิยมถ่ายรูปกันมากกว่า





ที่สอนทำ(ขาย)กิมจิให้ทุกคนได้ลงมือทำเอง พร้อมกับซื้อกลับบ้านด้วย
แต่งตัวนี่ พ่อกับเมืองไม่ค่อยจะไหว แม่ก็เลยไม่ค่อยสนุกเท่าไร
ไอ้เทดดี้แบร์มิวเซียมนี่ แสบมาก มันขนาดพอๆกับร้านค้าสโมสรเท่านั้น เรียกได้ไม่อายปากเลย

โชดดีของคณะเราที่ได้เห็นดอกซากุระเต็มไปหมด









ที่เกาะนามิ มีวิวธรรมชาติที่ดีพอควรเลย
ภายในสวนสนุก เอเวอร์แลนด์



สุดหล่อครับ

นี่เขาเรียก rail-bike เป็นการสร้างสถานที่ท่องเที่ยวใหม่
นี่ก็สวยทั้งเส้น แสงเงา และจังหวะการยืนของคน
แต่ภาพแบบนี้เราก็ต้องถ่ายให้กับทุกๆบ้านด้วยนะ จะได้เสมอภาคกัน
มุมนี้สวยทั้งเส้น สี และแสงเงา

รูปทั้งหมดอาจไม่ได้เรียงตามลำดับ วันเวลา และสถานที่ เนื่องจากมีจำนวนมากเหลือเกิน
ภาพขาวดำนั้นเป็นฝีมือเมือง เและก็เล่มนี้แหละที่เริ่มมีรูปพ่อแล้ว
หน้าปกอัลบั้้มที่คุ้นเคยตามสูตร คือมีรูปครอบครัวครบทุกบ้านที่ไป มีรูปหมู่ มีไดคัต และที่สำคัญคือมีช่องสีน้ำเงินเขียว

09 April 2009

นิทรรศการทิสโก้

พ่อนำคุณอานันท์​(อดีตนายก)ชมนิทรรศการ

ในพิธีเปิด ทุกๆคนก็แฮปปี้
ในฐานะเป็น Curator ก็ต้องเขียนบทนำเพื่อแนะนำนิทรรศการด้วย ผนังสีน้ำเงินเขียนในฐานะทิสโก้ ผนังเทาก็เขียนในชื่อเราเอง ป้ายหลักนี้ผมก็ออกแบบเอง


ของสนุกๆเช่นโดเรม่อน สตาร์วอร์ส ก็ได้รับการเอื้อเฟื้อจากคุณแม่

เพื่อให้มีชีวิตชีวาขึ้น จึงมีเพิ่มของจริงเข้าไปด้วย เช่นหนังสือ หรือถ้วยรางวัล
ภาพรวมของไทม์ไลน์เมื่อเสร็จสิ้น
เนื้อหาจะแบ่งเป็น ๔ ทศวรรษ (๑๐ปี) จอLCD เล็กๆจะเป็นเสนห์อันหนึ่งที่เป็นคลิปวีดีโอสั้นๆ

โตีะสีขาว และเก้าอี้ นั้นก็เป็นโต๊ะของเมือง ให้ยืมมา
การออกแบบนิทรรศการ การแบ่งพื้นที่ ก็เป็นงานของพ่อทั้งหมด
งานครบรอบรอบ ๔๐ ปีทิสโก้ ที่พ่อใช้เวลาค่อนข้างมากในเรื่องการจัดทำเนื้อหา Timeline และการออกแบบเกือบทั้งหมด  
เมื่อการติดตั้งแล้วเสร็จก่อนการเปิดงาน พ่อต้องบรรยายให้กับผู้บริหารและเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องฟัง สิ่งแรกที่พ่อเริ่มคือ เมื่อ๒๐กว่าปีก่อน ผมเคยได้รับทุนการทำศิลปนิพนธ์ จากทิสโก้ วันนี้จึงเป็นความยินดีที่ผมมีโอกาสตอบแทน
แต่ทั้งหมดก็ต้องขอบคุณแม่นะ ที่อดทนอย่างมากที่พ่อไม่มีเวลาให้ใครเลยในช่วงนี้