วันสุดท้ายแพร์และเตยกลับไปแล้ว พี่เมฆก็กลับไปเรียน แม่ก็ไม่มีที่ไปเหมือนกัน ที่สุดท้ายที่มาเดินซ้ำอีกก็คือ ikea ไม่ผิดหวังเลย เพราะที่นี่แม่มีความสุขเสมอ เพราะจะคิดถึงเรื่องแต่งบ้าน โดยเฉพาะที่ชะอำ
ที่โรงแรม ymca เล็ก และเก่าไปถนัดเลยเมื่อเทียบกับโนโวเทล แม่บอกว่า จะไม่มาอีกแล้ว(ถ้าไม่จำเป็น) แต่ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน เมื่อพี่เมฆมาค้างด้วยที่นั่นก็อบอุ่นเสมอสำหรับแม่ เวลาสั้นๆที่เราได้คุยกัน แลกเปลี่ยนความเห็นกัน มันก็มีค่าเหลือเกิน
หลังจากละครแล้ว พี่เมฆพาขึ้นมาบนดาดฟ้าชมวิวใหม่ๆ สวย และบรรยากาศดีมาก เหมาะอย่างยิ่งที่จะมานั่งคุยกับคนรู้ใจ
ละครเลิกแล้ว ทุกคนเป็นปลื้มมาก โดยเฉพาะเตย แพร์ก็ด้วย ส่วนแม่ก็ไม่ว่าอะไร ดีนะที่ก่อนหน้านี้พ่อบังคับให้ดูหนัง(จนจบ) ไม่งั้นสงสัยไม่รู้เรื่อง เมื่อซักสิบเจ็ดปีก่อนพ่อก็ไปดูกับแม่ที่นิวยอร์ค ตอนนั้นพ่อแม่ก็ไม่รู้เรื่องไปก่อนเลย รู้แต่ว่าควรไปดู จบออกมาก็ยังคงไม่รู้เรื่องเหมือนเดิม แต่สัมผัสได้ถึงความไพเราะของเพลง ฉากละคอน สัญญาลักษณ์ต่างๆที่สอดคล้องกันระหว่าง เสียง เพลง แสง ท่าทาง ฉาก การแสดง นี่กระมังที่เรียกว่าศิลปะการละคร ก่อนมาได้ดูดีวีดี กับแม่อีกรอบหนึ่ง จริงอยู่ทำให้เราเข้าใจ story แต่มันก็เป็นตัวบดบังจินตนาการของเรา ในหนังทำเพื่อให้เป็นเรื่องจริง แต่ละครนั้น ยังเว้นที่ไว้ให้เราสร้างจินตนาการต่อไปได้อีก การฟังเสียงร้อง และดนตรีสด รวมทั้งการเผชิญหน้ากับแสงฉาก การแสดงสดๆนั้น ย่อมให้อรรถรสอย่างไม่อาจมีสื่ออื่นมาทดแทนได้ และนี่คือความสำเร็จที่ขอให้แม่เข้ามาชมจนได้
มาทานข้าวที่ข้างเอสเพอร์นาด วิวดี บรรยากาศดี เหมาะกับการกิน...หอยทอด
มาแล้วก็ต้องถ่ายรูปเป็นหลักฐานซะหน่อย แต่แดดมันแทงตาไปหน่อย ไม่มีทางเลือกเพราะต้องรีบไปกินข้าวกันจึงเลือกมุมอื่นไม่ได้แล้ว
ถนนหลายสายกำลังโปรโมท Phantom กันใหญ่โต ซึ่งก็ได้ผลนะ นี่เป็นถนนออฉาด
รูปที่แทนคำว่า “ผมรักคุณนะ” พ่อถ่ายบนรถใต้ดิน ไม่ได้ตัดต่อนะครับ
วันนี้วันที่ 24 มี.ค. วันเกิดพ่อ แม่ก็อุตสาห์ยังจำได้อีก มีคอกไม้มาให้ พร้อมกับอนุญาตให้พ่อซื้อกล้องใหม่ จะหาโกดักแบบเก่าที่นี่เขาบอกว่าไม่มีแล้ว ก็เลยไปได้พานาโซนิค TZ3 ซึ่งบอร์ดี้ไม่สวยเลย แต่เพราะว่าพ่อชอบเลนส์ที่ซูมได้เยอะๆ ก็เลยต้องเลือกตัวนี้ ซูมได้ 10x ความละเอียด 7.2 megapixel ในราคาที่ถูกหน่อย ก็เลยโอเค ... ขอบคุณครับแม่
วันรุ่งขึ้นเราย้ายโรงแรมไป เมอร์เคียว ร็อกซี่ ไกลออกไปนอกเมืองหน่อย ไม่สะดวกเลย เก่ากว่า โนโวเทลเยอะ พ่อนึกว่าจะใหม่กว่าซะอีก จ๋อยเลย แม่บ่นเอาซะ แต่ไม่มีรูปที่นี่นะ เพราะยังไม่มีกล้อง จนวันรุ่งขึ้นเราก็เลยย้ายกลับไป YMCA เพราะไปรอ แพร์กับเตยที่จะมาสบทบ
วันรุ่งขึ้น พี่เมฆออกมากินข้าวเมื้อเย็นกับแม่อีกครั้งที่ IMM ที่มีการปรับปรุงใหม่แล้ว
พี่เมฆมานอนด้วยที่โรงแรม novotel ก็เลยถ่ายรูปแม่กับพ่อไว้ มาเที่ยวนี้ แม่มือตกไปซะหน่อยในการเดินชอบปิ้ง อาจเป็นเพราะสุขภาพที่ไม่สมบูรณ์เต็มที่ ไม่งั้นละมึง...
ภาพนี้กับพี่ๆส่วนหนึ่งที่มาให้กำลังใจ(พี่เมฆยังไม่ได้ออกมา) พี่ๆเขาบอกว่าเล่นดีนะ แต่พี่เมฆบอกว่าเล่นได้ไม่ค่อยดี ต่ำกว่ามาตรฐาน แม่บอกว่า แม้ตื่นเต้นจนปวดท้องเลย พ่อก็อยากให้เมฆจำความรู้สึกก่อน และหลังการขึ้นแสดงเอาไว้ สุดท้ายมันก็ผ่านไป ไม่มีแผ่นดินถล่มทลายหรอกถ้าเราเล่นไม่ดีอย่างที่เราหวัง นั่นก็คงเป็นเพราะเราเกรงนั่นเอง พ่อฟังน้ำเสียงเวลาที่เมฆลองเสียงก็รู้สึกถึงพลังเจไดได้ นั้นเพราะเราผ่อนคลายมาก แต่เวลาเล่นจริงแล้ว เหมือเรากลัวผิดจนไม่กล้าสำแดงพลังออกมาได้อย่างที่เราเคย พอเวลาผ่านเลยมาก็มักจะเสียดายเสมอ แต่เมฆจะเป็นอย่างนี้หรือไม่ พ่อไม่รู้นะ ไอ้พูดทำนองนี้ คนพูดพูดง่ายเสมอ คนทำจริงสิ...
พี่เมฆขณะลองเสียง มีพี่ ๆ เพื่อนๆ มาให้กำลังใจกันหลายคน จนพ่อไม่กล้าถ่ายภาพขณะพีเมฆเล่นจริง เดี๋ยวเขาจะหาว่าไม่รู้จักมารยาท ทำเป็นมาดูงานแสดงของอนุบาลสร้างสรรค์ไปได้ อีกทั้งเป็นการสอบจริง จึงไม่อยากให้มีอะไรวอกแวกกับพี่เมฆ พ่อจึงไม่มีภาพถ่ายขณะแสดงเลย แต่พี่เมฆบอกว่าเขาอัด dvd ไว้ให้
มาสิงคโปร์เที่ยวนี้ แม่ตั้งใจมาดูพี่เมฆ Junior Recital เป็นหลัก พ่อแม่มาถึงกลางวันวันที่ 21มีค. แล้วก็ไปที่ Concert Hall ที่อาคารใหม่ของคณะพีเมฆเลย หรูมาก การแสดง (การสอบ) ก็ทำเหมือนขึ้นคอนเสิร์ตเลย ภาพนี้คุณแม่ยืนดูโปรแกรมก่อนเข้าห้องแสดง
หลังจากกลับจากเชงเม้งแล้ว เหล่าเจ๊ก ก็นัดเลี้ยงขอบคุณอากงกับพ่อที่ไปเมืองจีน แล้วก็ช่วยซื้อยามาให้ (เขาฝากซื้อ เป็นยาจีนที่แพงโคตรๆ) ที่สบล.คงจำกันได้นะ
19 มี.ค. นัดไปเชงเม้งกัน สมัยก่อนคนจีนจะใช้พิธีฝั่งศพ ฮวงซุ้ย หรือฮวงจุ้ย ก็คือการหาทำเลฝัง ก็ต้องเลือกว่าข้างหลังเป็นเขา ข้างหน้าเป็นน้ำ จึงจะเรียกว่าดี ทุกๆปีลูกหลานก็จะไปไหว้กัน โดยมีกุศโลบายว่า จะทำให้ลูกหลานร่ำรวย คนไปก็หวังแต่ร่ำรวยก็เลยไปกัน แต่พ่อคิดว่าการไปไหว้เคารพที่ฝังศพนั้น เตือนให้เราได้รู้ว่า เรามีบรรพบุษนะ ไม่ได้เกิดมาจากกระบอกไม้ไผ่ ทั้งการไปพบกันของลูกหลานก็เป็นเรื่องดีว่าอย่างน้อยก็ปีละครั้งละที่จะได้เจอกัน ปัจจุบันหลายๆอย่างคลายควมศักสิทธิ์ลง ลูกหลานมักอ้างว่าไม่ว่าง(จริงๆคือขี้เกียจไป เขาลืมไปว่าเขาเคยมีพ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย เขาจะคิดว่ามีแต่ตัวเขากับลูกที่ต้องเรียนพิเศษ และขาดไม่ได้) คนจีนเองก็มักเปลี่ยนเป็นเผาศพกันแล้ว (แม้แต่ในเมืองจีนเอง) อาจเป็นเพราะที่ฝังศพทีทำเลดีๆนั้นแพงมาก กอรปกับรู้ว่าอีหน่อยก็จะไม่มีใครมาไหว้หลุมฝังศพกันแน่เชียว ครั้งนี้ที่มาไหว้ศพก็มากันไม่กี่คนอย่างที่เห็นในรูปนั่นแหละ
พ่อยังไม่ทราบว่าพี่หมูบวชแล้วได้ฉายาว่าอะไร แต่ก็ก็ดูผุดผ่องดี
เมื่อเข้าบวชทำพิธีแล้วก็จะมาเปลี่ยนเป็นห่มจีวรพระ
หลังจากนั้นก็จะเรียกว่า “นาค” มากราบขอขมาพ่อแม่เพื่อขอลาบวช
17-18 มี.ค. พี่หมูบวชพระที่วัดราชโอรส (อยู่ในกรุงเทพนี่แหละ) เช้าก็มีพิธีโกนผม แรกสุดก็ให้ญาติผู้ใหญ่มาตัดคนละเล็กละน้อย ก่อนจะมีพระมาโกนผมให้
สุดท้ายที่ข้างๆคอนโดเรา เขาขึ้นโครงการใหม่ ห้องประมาณ 55 ตารางเมตร ขายตั้ง3.5ล้านบาท ตกแต่เสร็จ ตัวตึกอยู่ลึกเข้าไปด้วย ไม่ได้อยู่ริมๆเหมือนของเรา เป็นที่ภูมิใจของคุณแม่มาก ก็ของเรา ห้องแรกซื้อ ประมาณ 1.3 ล้าน ห้องหลังประมาณ 1.6 ล้าน ตกแต่งอีก ไม่เกินห้าแสน แต่อย่างไรก็ตามการมาดูห้องตัวอย่างใหม่ๆ ก็ทำให้เราได้ไอเดียบ้างล่ะ
เช้าอีกวันไปที่คอนโดเก่าป้าแจ๊ด ซึ่งเราก็เคยไปหลายครั้ง ที่หน้าคอนโดมียายขายกาแฟอยู่ ได้บรรยากาศมากเลย กินไข่ลวก โอวันตินร้อน ปาท่องโก๋จิ้มนมข้น ...ริมชายหาด
10-11 มี.ค. ป้าแจ๊ดมมีความคิดว่าจะขายคอนโดเก่าที่ลองบีช ชะอำ แล้วก็จะมาซื้อที่กฤษดา (ทีเดียวกับของเรา) วันี้ก็เลยดูห้องต่างๆที่บอกขายกัน มีคุณแม่เป็นผู้นำชม ดูกันหลายห้อง ทุกห้องล้วนไม่มีการตกแต่งเพิ่มเติมเลย ชวนให้นึกถึงวันแรกที่เราซื้อห้องมาใหม่ แล้วแม่ก็บอกว่า “อย่างนี้ก็อยู่ได้นี่” ...ดูซิ..ทำกันได้
คงจะมีข่าวดีเร็วๆนี้นะ คุณ yahoo เริ่มมีอาการฮีท คุณgoogle ก็ตามติดทุกฝีก้าว คอยแต่จะขึ้นขี่ตลอดเวลา เข้าบ้าง ไม่เข้าบ้าง แต่จะได้ผลหรือเปล่ายังไม่รู้ ช่วงนี้ก็เลยต้องกักบริเวณไว้ เพื่อไม่ให้ออกไปโดนหมาอื่นรุมข่มขืนเอา
สระน้ำถูกปิดมาเป็นเดือนแล้ว เพราะมีการซ่อมใหญ่ทั้งหมด กระเบื้อง และระบบน้ำ แต่ถึงไงก้ต้องให้เสร็จก่อนสงกรานต์เดือนเมษาแน่นอน ไม่งั้นต้องถูกลูกบ้านรุมด่าแน่นอน
ทุกเช้า ทุกเย็น แม่กับพ่อก็จะลงมาเดินเล่นกัน ซึ่งแม่ก็พูดทุกครั้งว่า "คิดถึงลูกจัง อยากให้เดินด้วยกันจัง" วันนี้ลมแรงด้วย
สองคู่หู อายุ ๘๗ แล้ว แต่ก็หยอกล้อ อำกันเสมอๆ
การกินอาหารในแต่ละมื้อ
พี่ก้องในสวน
อากาศเย็นๆ กับชานี่ มันได้ใจเหลือเกิน
ออกกำลังแล้ว ก็ลงมาจิบชาริมสระน้ำใหญ่ ได้บรรยากาศดีมากเลย
ภาพมุมกว้างของหุบเขาที่ไปเดินตอนเช้า
ตอนเช้าเขาชวนพ่อมาออกกำลัง ที่เขาใกล้ๆบ้าน สบายมากที่ได้สูดอากาศเช้า ในอุณหภูมิ ๑๖ องศาและได้ออกกำลังเป็นครั้งแรกหลังจากที่พ่อผ่าตัด
หน้าห้างใหญ่ในเมืองซัวเถา ที่นี่มีทั้ง แม็คและเคเอฟซี
ละแวกหน้าห้างในซัวเถา
อากงไปเดินแถวละแวกบ้านเก่า ที่เขาจากมา70 ปีก่อน เขาบอกว่า "เดี๋ยวนี้อะไรๆก็เปลี่ยนไป" วันนี้เขาเดินมาอีกครั้งหนึ่งเพื่อจะหาทางมาปรับปรุงอีกครั้งหนึ่ง
ครอบครัว "ซิง" เป็นครอบครัวที่ใกล้ชิดกับเรา เขาเป็นลูก "แปะเท่ง"ซึ่งเป็นเจ้าของบ้าน เขาก็จะอำนวยความสะดวกหลายๆเรื่อง
การไหว้เจ้าเป็นกิจหลักอันหนึ่งของอากง
แม้กระทั่งคนแก่ที่หาบผักออกมาขาย ก็ยังมีให้เห็น ถาดกลมและก้านเหล็กที่ซ้ายมือของเขาน่าจะเป็นตาชั่ง ระบบเก๋ากึก แต่แน่นอน
แม้ความเปลี่ยนแปลงจะมีอย่างมากมาย ในชีวิตประจำวัน แต่ร้านค้าเก่าแบบนี้ก็ยังมีให้เห็น
ภาพมุมกว้างของตลาดละแวกบ้าน
ตั่วโกว (คนนั่งขวาสุด) สุขภาพไม่ค่อยดี จึงไม่สามารถมาคุยกับอากงที่บ้านได้ อากงจึงไปเยี่ยมที่บ้านเขาแทน ที่ซัวเถา
ภาพคุ้นตา เวลาอากง ไปเมืองจีนก็จะมีคนแวะเวียนมาคารวะ เยี่ยมเยียน อากงเป็นพี่ชายคนโต จึงมีอาวุโสสูงสุด