รถแจ๊สสีขาวเป็นรถที่แม่ฝันมานาน ทั้งความสวยงาม น่ารัก และที่สำคัญคือประหยัดน้ำมันสุดๆ ในยุคน้ำมันแพงเช่นนี้ แต่แม่ก็ไม่กล้าซื้อซักที ดูรถมือสองก็หลายคันแล้ว แต่พ่อก็เชียร์ให้ซื้อใหม่เลยดีกว่า พอตัดสินใจจะซื้อก็ดันขาดตลาดอีก ต้องจองอีกเกือบเดือน ซึ่งก็ตัดใจจองไปแล้วล่ะ ในภาพนี้คือวันที่ไปชำระเงินทำสัญญา และต่อมาก็รถใหม่ของคุณแม่ ... “ยินดีด้วยครับ แม่” 
พ่อเห็นว่าชุดนี้ไม่ได้อยู่ในสายการผลิตแล้ว มันเป็นของสะสมไปเรียบร้อย และหายากด้วยซ้ำ หากครั้งนี้เราไม่ได้ซื้อ ก็อาจจะไม่มีโอกาสอีก แล้วมันก็คงจะติดค้างอยู่ในใจตลอดไป
อันนี้ไม่พูดถึงไม่ได้แล้ว ชุดโดราเอมอนนี้ แม่เคยไปเห็นมาจากร้านของเล่นร้านหนึ่งที่สนามหลวง๒ แม่พยายามขอซื้อ แต่เขาไม่ขาย ไม่ทราบว่าผลิตออกมาเพื่ออะไร แต่มีตรา KFCอยู่ หลังจากนั้นก็หาเรื่อยมา ทั้งในเมืองไทย สิงคโปร์ ญี่ปุ่น ก็ไม่พบ มาวันนี้มาพบฮ่องกง ราคาสูงพอควรเลย แม่ก็เลยทำใจไม่ได้ วันต่อมาพ่อจึงแอบไปซื้อมา เพื่อจะมาเป็นของขวัญวันเกิดแม่ในเดือนหน้า แต่ก็ไม่สามารถปิดบังแม่ได้ เนื่องจากกล่องมันใหญ่เกินจะซุกซ่อน ที่สุดแม่ก็มาพบจนได้....และดีใจมาก 
ถึงวันสุดท้ายแล้วก็มาถึงสนามบินมาเก๊าจนได้ แต่การเดินทางค่อนข้างเสียเวลาพอสมควร
เดี๋ยวนี้การมาเที่ยวก็ต้องเปิดหนังสือแนะนำที่กิน เราก็ลองหาที่กินตามหนังสือแนะนำเหมือนกันนะ แต่ไม่ค่อยสำเร็จ ที่สุดก็ “ร้านนี้ก็ได้น่า” ในภาพแม่กับพี่เมฆกินบะหมี่น้ำ ส่วนพ่อก็ของพื้นๆเช่น ข้าวหมูทอด!!!
อีกตลาดหนึ่งก็เป็นตลาดของเล่น พ่อบอกพี่เมฆว่า “แม่นี่ดีนะ หาความสุขได้ง่ายๆดีจริงๆ”
สำหรับพี่เมฆแล้ว HMV ก็คือสวรรค์นั่นเอง หลังจากอัดอั้นไม่ได้ซื้อcdมานานนับปี บัดนี้ได้เวลาแล้ว พี่เมฆใช้เวลาเป็นวันๆ ไม่รู้เบื่อเลย ณ ที่นี้ แต่เมื่อจะจ่ายเงินก็ใช้สติอย่างมากที่จะไม่ตามใจตัวเอง คือซื้ออย่างมีเหตุผลอย่างสุดๆแล้ว
คืนที่สองนี้แม่ก็มาเดินที่ lady market อีกที แล้วก็ไปต่อที่temple market สำหรับพ่อแล้วดูตลาดนี่แล้ว เหมือนที่หัวหินเลย แต่นี่แหละมันส์สสส..สำหรับแม่ เดินไม่รู้เบื่อ ส่วนพ่อก็ต้องคอย ๆ ๆ ๆ จนกว่าแม่จะเสร็จ เพื่อพากลับโรงแรมซึ่งแม่ก็ไม่ค่อยจะอยากจำทางเอาซะเลย
ระหว่างก่อนที่จะมาที่ IKEA ก็ผ่าน snoopy world ซึ่งไม่ได้ไปดูหรอกเพราะคิดว่า ถ้าผ่านของญี่ปุ่นมาแล้ว ที่นี่ก็ไม่สนใจแน่นอน แล้วก็เลยมากินข้าวแล้วก็เดินดูของที่ikea ซึ่งก็สนุกเหมือนเดิม คงเป็นเพราะเรามีอารมณ์แต่งบ้านอยู่ตลอด โดยเฉพาะแม่จะคิดถึงแต่ที่หัวหิน
วันที่สอง พี่เมฆแยกไปเที่ยวดีสนีย์แลนด์กับพี่เบนซ์ (ที่พอดีมาฮ่องกงกับแฟนพอดี) ส่วนพ่อแม่ก็มาเดิน outlet ซึ่งเป็นที่หายของมีตำหนิจากโรงงาน นี่เพราะมีคนแนะนำในหนังสือนะถึงมาถูก ไม่งั้นคงไม่กล้าขึ้นมาแน่นอน เพราะแม่งเก่ามาก จนไม่น่าเชื่อว่าจะมีของขายในนั้น เดินดูมาก็หลายชั้นแต่ก็ไม่มีอะไรเร้าใจเลย ทั้งของและราคา
เวลาสองทุ่ม เรามาที่ริมฝั่งเพื่อจะดูการแสดงแสงเสียง symphony of light สวยดี ก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมากนัก แต่เพราะเราไม่ได้รีบเร่งอะไรก็มาดูซะหน่อย
มาถึงท่าเรือฮ่องกงแล้ว ก็ด้วยความหิว จึงเลือกเข้าร้าน ยาชิโนย่า(ชื่อถูหรือเปล่าไม่แน่ใจ) เพราะจำได้จากที่ญี่ปุ่น แต่เมนูที่นี่ต่างออกไปนิดหน่อย
มาถึงด่านตรวจคนเข้าเมืองก็ให้สงสัยกับสัญญาลักษณ์การยืนคอยนี้ ว่าดูจะไม่ค่อยสุภาพเลยนะ เล่นใช้ตีนเปล่าเลย ทำไมไม่ทำเป็นรูปรองเท้าก็ได้นี่ ว่ามั้ย
ภายในเรือก็นั่งสบายมาก ถามพี่เมฆว่า “คิดว่าในเรือนี้จะปล่อยยานอนหลับออกมาเหมือน ชิงกันเซ็นในญี่ปุ่นหรือเปล่า” “เมฆคิดว่ามีแน่นอน”!!!
การไปฮ่องกงนี้เราไปโดยสายการบินแอร์เอเชีย ซึ่งไม่ได้เข้าไปลงที่สนามบินในฮ่องกง แต่ไปลงที่มาเก๊า ซึ่งเป็นอีกประเทศหนึ่ง แล้วจึงนั่งเรือ turbojet ข้ามเกาะไป ใช้เวลาประมาณ ๑ ชั่วโมง ในภาพขณะรอที่จะขึ้น turbojet 
อ้ายเหวิน และโจวอี้ มาเมืองไทย เพื่อเล่นกับวง BSO พี่เมฆก็ต้อนรับเต็มที่ แต่เพราะความไม่โปรของ BSO ที่จองโรงแรมให้ "ห่วย"สิ้นดี เหมือนโรงแรมผีสิงเชียวล่ะ แม่ก็เลยชวนมานอนที่ LPN คอนโดของแม่ที่ว่างอยู่ แต่ปัญหายังไม่จบเพราะในวันที่ ๑๖-๑๙ เราก็จะไปฮ่องกง ก็จะไม่มีคนต้อนรับอีก แต่คืนนี้ช่างมันก่อนดีกว่า มากิน ผัดไทยกันเลย
สระว่ายน้ำซ่อมเสร็จแล้ว ใสแจ๋วเลย ขณะนี้เป็นเวลาน้ำลง น่าเล่นจานร่อนมาก ส่งมาให้เมืองดูเพื่อยั่วน้ำลายไปพลางก่อน
ทันทีที่พี่เมฆกลับมา เราก็ไปชะอำกันทันที แม่มีความสุขมาก ทุกคนนัดกันแล้วว่า ทันทีที่เมืองกลับมา เราก็จะมาพักผ่อนที่นี่กันทันทีเช่นกัน
ภาพผลงานภาพถ่ายชุดนี้ส่งมาให้ดูเป็นแนวทางเท่านั้น ถ้าเราชอบก็ลองทำดูได้ ไม่ผิดนะ ที่นักเรียนศิลปะ จะผ่านการเลียนแบบมาก่อน ซ้ำเป็นบทเรียนที่จะต้องผ่านซะด้วย
นี่ก็คล้ายๆความนิ่ง ความเคลื่อนไหวเหมือนกัน
นีก็คล้ายๆเรื่อง การซ้ำ (repeatition) และการเปลี่นแปลง (Variation) ที่เสนอเป็นชุด
ภาพที่ดูเหมือนต่อกัน แต่จริงไม่ได้ต่อกัน เป็นเรื่องเดียวกัน
มุมมุมหนึ่งของสถาปัตยกรรมไทย น้อยๆ แต่ก็เพียงพอ
นี่เป็นหน้าคู่เรื่องนิทรรศการ
โครงการสะสมข้อมูลที่รอให้เมืองสานต่อ เช่นเดียวกับการถ่ายฝาท่อน้ำ
เป็นผลงานที่ไม่เลวเลยจริงๆนะ อย่างงี้เรียกว่า "คุ้ม" ที่เราซื้อกล้องใช้ พ่อกำลังคิดว่า ไม่เพียงเป็นแค่ "กล้องถ่ายรูป" แต่มันเป็นเครื่งมือตัวหนึ่งที่ช่วยนำเอาความสามารถของเมืองออกมา...อย่างได้ผล...ขอชม
การออกแบบเพื่อทำพอร์ตขนาด A3 เวลาคิดจึงคิดเป็นหน้าคู่ มีบันทึกกำกับไว้ด้วย
นี่เป็นปกหน้าของเรื่องนิทรรศการของเมือง
นี่เป็นปกหน้าของกิจกรรม AFS ของเรา
อันนี้เป็นปกหน้าของส่วนที่ ๑ เกี่ยวกับตัวเมืองเอง ดีไซน์ทั้งหมดอยู่ในขนาด A3 นะ
น้านุชรีเคยไปเรียนจัดดอกไม้มา เห็นแม่ตัดดอกไม้จากข้างล่างคอนโดก็เลยมาช่วยจัดให้ ทำให้มีชีวิตชีวาดีเหมือนกัน
โปรดสังเกตนะครับมีดอกไม้มาประดับในห้องเพิ่มนิดหน่อย เป็นดอกไม้ปลอมนะ..แต่โคตรเหมือนเลย เหมือนจริงมาก เชื่อใจได้
อาทิตย์ที่ ๕-๗ พ.ค.นี้เป็นลองวีคเอ็น เพื่อนๆแม่(มาแตร์)ก็นักกัน เป็นสิบคนได้มั้งว่าจะมาหัวหินกัน แต่ปรากฏว่าตั้งแต่วันที่ ๑ มีพายุดีเพรสชั่นเข้า ทำให้ฝนตกอย่างหนัก มีการแจ้งเตือนทางวิทยุโทรทัสน์กันอย่างหนักถึงจะมีเหตุน้ำท่วมใหญ่ น้ำป่าไหลหลาก กำหนดให้หัวหินเป็นเขตภัยพิบัติ ตลอดจนอีกหลายจังหวัด ไปจนถึงภาคเหนือ จนถึงวันที่๔ พ่อก็คิดว่าจะเดินทางมาก่อน เพราะสอบถามทางกรมทางหลวงแล้วไม่พบถนนน้ำท่วมเลยตลอดทางที่จะไป อาจมีบางในเส้นทางชนบท แล้วก็โทรมาถามที่คอนโดว่าฝนตกหนักหรือเปล่า เขาว่าไม่ตกแล้ว พอ่แม่ก็เลยเดินทางมาก่อน ท่ามกลางความเป็นห่วงของเหล่าเพื่อนๆแม่ ว่าให้ระวังถนนขาด อาจกลับบ้านไม่ได้ โรงพยาบาลมีการสั่งให้เตรีนมพร้อมทุกจังหวัด เมื่อมาถึงชะอำแล้วเลยไปหัวหินแล้วก็ไม่พบฝน หรือน้ำท่วมแม้แต่น้อย แต่เพื่อนๆแม่ยกเลิกกันหมดแล้ว คงมีแต่น้านุชรา (แม่ต่อ กับโต้ง) และน้านุชรี(แม่ตั๋ง กับต๊ก) และป้าสุกับธีม ที่ไม่กลัว