ซ่อมบ้าน

ซ่อมบ้าน
คอนโดยังไม่เสร็จ แต่ที่บ้านก็ต้องซ่อมแล้ว เพราะรกเหลือเกิน เหมือนจะรอแต่ห้องใหม่เท่านั้น ต่อไปนี้ แม่มี่ประกาศิตแล้วนะ ว่าบ้านจะต้องสวย ไม่รก ต้องช่วยรักษาความสะอาด ห้ามส่งเดชเด็ดขาด มาตรฐานชีวิตจะต้องดีขึ้นกว่านี้ให้ได้ ..ถ้าเห็นด้วย เราก็ต้องร่วมกันปฏิบัตแล้วล่ะ

คอนโด

จวนเสร็จแล้ว
ใกล้เสร็จเต็มทีแล้ว คอนโดที่ใช้เงินเป็นแสน เพื่อซ่อมให้ได้ดังใจ ห้องน้ำเล็กลง แต่สวยขึ้น แม่ก็ยอมเอาอ่างอาบน้ำออก โดยแลกกับตู้อาบน้ำ ที่สำคัญคือ ฝักบัวริมระเบียง ตามใจพี่เมฆ พ่อทำให้แล้วนะ หลังจากนี้ก็ต้องช่วยๆกันใช้หน่อย ไม่งั้นแม่มึงเบิ้ลตายแน่

ตัดผม

ตัดผม
วันสำคัญยิ่งของเมือง หลังจากอตสาห์ไว้ผมมา ๑๐เดือนเต็มๆ ก็ต้องมาตัดทิ้งทั้งหมด เพราะร.ด.นี่แหละ....คิดว่าครั้งหนึ่งในชีวิตลูกผู้ชายแล้วกันนะ ที่ได้ไว้ผมยาวขนาดนี้

ปัจฉิมนิเทศ

ปัจฉิมนิเทศ
อิตาลี น่าจะเป็นกรุ๊ปสุดท้ายที่มาถึงเมืองไทย จึงมีประชุมเพื่อปัจฉิมนิเทศทันที ระหว่างการบรรยายโดยคนแก่นี่ เหลือเกินจริงๆสำหรับพ่อ ..แม่ยังทนไม่ค่อยไหวเลย ตอนจบแลก็มีการประกาศนียบัตรด้วย

7 / 07 / 2007

ในวันซ้อมรับปริญญา พ่อไปถ่ายรูปให้ตอนเช้า แล้วเอามาจัดเป็นช่องๆ(อีกแล้วครับ) ขยายใหญ่ ไปตั้งไว้หน้างาน ให้แขกที่มางานเซ็นชื่อแสดงความยินดี ทุกคนชอบกัน (พ่อยังชอบเลย) ไม่เป็นเรื่องยากสำหรับเราเลยในการทำรูปแบบนี้ แต่สำหรับ “หมอ”แล้วเขาก็นึกไม่ถึง เขาดีใจ และขอบคุณเรามาก แต่เรากลับคิดว่าที่เราทำนี่เป็นการตอบแทนคุณเขามากกว่า ครอบครัวนี้เขาดีกับเรามาก เวลาพ่อแม่ไม่สบาย เขาก็ไม่เคยรีรอที่จะช่วยเลย นี่แหละ เมื่อมีโอกาสที่จะช่วยเหลือใครได้ ก็จงรีบทำ

ลุงหวัดเป็นตัวแทนมอบของขวัญให้พี่หมู ก่อนจะถ่ายภาพหมู่กัน

กลับถึงบ้านก็ ๔ โมงได้แล้ว พอ๖โมงเย็นก็ไปงานเลี้ยงฉลองรับปริญญาของพี่หมู คนเยอะมาก ทุกๆคนจะจำเมืองไม่ได้เลย ด้วยทรงผมแบบนี้หลายคนว่าเหมือนแม่มาก

วันที่ ๗ เดือน๗ ปี ๒๐๐๗
๑๐ เดือนผ่านไป สำหรับโครงการAFS คืนก่อนหน้านี้ แม่นอนไม่หลับเลย ปลุกพ่อตอนดึกมากแล้ว บอกว่า “ พ่อ..แม่นอนไม่หลับเลย..ตื่นเต้น..ลูกอ้วนจะกลับมาแล้วนะ” ไม่น่าชื่อว่าแม่จะทนรอได้ถึง ๑๐ เดือน แล้ววันนี้ก็มาถึง แม่ลูกก็ได้กอดกันอีกครั้งหนึ่ง น้ำตาของแม่ก็ซึมออกมาด้วยความดีใจอย่าสุดกลั้น ..ต้อนรับสู่บ้านเราครับลูก

วงเวียนแห่งวินัย

วงเวียนแห่งวินัย
ช่วงที่ผ่านมาพ่อ แม่ ต้องไปดูงานซ่อมที่คอนโดกฤษดา บ่อยๆ ภาพนี้เป็นวงเวียน ก่อนจะออกไปถนนใหญ่ (มองตรงไปที่เห็นเสาค้ำต้นไม้) โดยปกติสำหรับการจราจร เราจะต้องวนไปทางซ้ายเสมอ แต่คนส่วนใหญ่ที่นี่ จะออกไปทางขวาเลย เพราะรถมีน้อย จะโง่อ้อมไปทำไม แต่ทุกครั้งที่พ่อขับมาถึงตรงนี้ จะนึกถึงบทสนทนาระหว่างพ่อกับเมืองเสมอ พ่อกำลังอธิบายถึงคำว่า “วินัย” คือการทำตากกฎระเบียบอย่างเคร่งครัด ไม่ว่าจะอยู่ต่อหน้าหรือลับหลังก็ตาม แต่พอพ่อขับเลี้ยวขวาย้อนเข้าวงเวียน เมืองก็บอกว่า “พ่อน่าจะมีวินัยนะ” ... ทุกวันนี้ ทุกครั้งเมื่อพ่อขับมาถึงวงเวียนนี้ พ่อก็ไม่เคยย้อนศรอีกเลย นึกถึงความถูกต้องที่เมืองสอนเสมอ พ่อก็เลยเรียกว่า “วงเวียนแห่งวินัย”

ตลาดดอนหวาย

ที่ตลาดดอนหวาย ก่อนที่เมฆจะเดินทางไปสิงคโปร์ ได้ไปทานอาหารด้วยกันในเช้าวันเสาร์ คนที่ปลื้มที่สุด น่าจะเป็นคุณยาย..ความสุขของคนแก่ ก็คงมีเพียงได้กินข้าวกับลูก หลาน ก็เป็นที่สุดแล้ว