ที่ร้านเนื้อย่างนี้เกือบเป็นเรื่องอีกครั้งเมื่อแม่รู้สึกว่ามันน่าจะแพง เพราะร้านดูหรูมาก แต่เมื่อดูเมนูแล้ว ก็ลองดู ทุกคนก็ใจตุ้มๆต้อมๆว่าจะมีอะไรที่เราไม่เข้าใจหรือเปล่า สั่งเนื้อมา ทุกคนก็ทานอย่างกระเหม็ดกระแหม่ แต่ก็อร่อยจริงๆ ซ้ำเมื่อเช้คบิลแล้วก็ไม่แพงอย่างที่คิดนะ เราบอกกันว่าถ้ากลับไปกรุงเทพจะขอไปกินที่ข้างบ้านให้สะใจอีกซักที แม้จะไม่อร่อยขนาดนี้ แต่ก็มีปริมาณที่ไม่ต้องเกรงใจกันล่ะ
พักเหนื่อยนิดหน่อยเราก็เดินออกมาเพื่อไปหาข้าวเย็นกัน บรรยากาศสบายๆไม่ร้อนแล้ว แต่ก็ถ่ายรูปมาตลอดทางเหมือนเคย
เราอยู่ที่ Hida นานพอควร จนกลับรถเมล์เที่ยวสุดท้าย และไม่ลืมที่จะไปขอยกเลิกการจองไปชิราคาวาโกะ ก่อนจะค่อยๆเดินจากสถานี เพื่อไปเรียวคังที่จองไว้ จะว่าเดินไกลก็ ประมาณครึ่งชั่วโมงได้มั้ง แต่ก็ถือเป็นการชมเมืองไปในตัว ระหว่างทางนั้นเราเดินริมคลองซึ่งก็ให้บรรยาการศที่ดีสดชื่นขึ้นเยอะ
ก็มาพบความจริงข้อหนึ่งที่เมฆให้เป็นเหตุผลว่า ถ้าไปแล้วไม่ต้องมัวแต่ถ่ายรูปจะได้ไหม เพราะเราถ่ายรูปซะจนไม่ได้ดู ไม่ได้ดูดดื่มอะไรกันเลย ซึ่งพ่อก็เห็นด้วย แต่ในขณะเดียวกันเราก็ต้องการจะมีรูปถ่ายด้วย นี่แหละชีวิตเราที่หากันอยู่นี่แหละ “ความสมดุล”
Hida Folk Village ก็สวยดี แดดเปรี้ยง ร้อน เราก็ถ่ายรูปไปเรื่อย จนเริ่มประเด็นว่า พรุ่งนี้เรายังจะไป ชิราคาวาโกะ หรือไม่ ทุกคนก็อ้ำอึ้งเพราะก็รู้อยู่ว่าแม่อยากไป แต่ลูกและพ่อไม่ค่อยอยากไป ก็พยายามจะชี้ให้เห็นว่าร้อนนะ แดดแรงนะ จนแม้เองก็ชักเห็นด้วย
ออกจากโตเกียวเพื่อเดินทางต่อไปยัง takayama ก็นั่งรถหลายต่อเช่นกันกว่าจะถึงก็บ่ายแล้ว เมื่อถึงสถานนีปลายทางแล้วเราก็ฝากสัมภาระไว้ที่สถานีก่อนจะซื้อตํ๋วรถเมล์ไปที่ HIDA พร้อมกับจองตั๋วไป Shirakawa-go ล่วงหน้าเลย
No comments:
Post a Comment